Puerto Rio Tranqilo - Chocrane

Dere kenarında oturunca suyun sesi o kadar temiz ve net geliyor ki, bu yol üzerinde ki bütün derelerin suyu ve havası gibi sesizlikten dolayı cok temiz duyuluyor kuşların ve suların sesi. Üçümüz ayrılmış bulunuyoruz rio tranqilo'dan. Ben, babam ve Gonzalo. Babami süzüyorum ara sıra bisikletle arası nasıl, yoldaki kondisyonu felan. Bisikleti hiç dinlemediği kesin ama yolu da bir an önce bitirme derdinde değil. Hala kendi dünyasında ülkeden günlük haberleri yatmadan önce kontrol ediyor, yemek zamanı yemeğini bekliyor. Ama mutlu ve yolda karşımıza çıkan zorlukların verdiği problemleri çözme çabası onu biraz oyalıyor bu benim için güzel ve sebepsiz gülme kaynağı.

Puerto Rio Tranqilo ile Chocrane arasındaki yolun zorluğu var bir hayli, heralde her birimiz 2 veya 3 kez yumuşakça düşmüşüzdür, ama bu yol kadar da beni simdiye kadar tatmin eden bir yer hatırlamıyorum. Yer yer yağmur yiyoruz yer yer sicaktan yanıyoruz bir rüzgar ve kar eksik ama onu da aratmıyor. Yaz mevsimindeyiz ama her an 4 mevsim hisedilebiliyor. Puerto Bernard vardığımızda bir yağmur bastırıyor ki belli o gün orada kalacağız. Covid muhabetine her yer kapali olduğundan bulduğumuz ilk marketten bir kaç yiyecek alıyoruz. Merkez partka İnternet var oralarda nerede çadır atabiliriz diye bakınırken kullanım dışı kalmış parka cok yakın ve suyu olan bir yere denk geliyoruz. Bunların hepsi spontane, günlük planlarımız an ve an değişebiliyor ama derdimiz yolda olup yolu bitirmek. Sonraki gün inanilmaz güzel bir havayla yola çıktığımızda aklıma geliyor yaptığımız planlar. Planları gerçekleştirmek için hayatı ise mutlu olmak için yaşadığım aklima geliyor. Elbette gerçekleşmek zorunda degil ama bana bir kılavuz niteliginde orda durmalılar, gün içerisinde ulaşmak istediğim, öğleyin dinlenecegim yerleri üç aşağı beş yukarı bilmeliyim yola çıkmadan bu bana güven veriyor. Ama yol üzerinde güzel bir yemek kokusu beni yoldan anında alabilir veya beğendiğim bir göl manzarası kendisiyle bir kahve içmem için her zaman vaktim olacaktır. Zaten öyle de oluyor.

Puerto Bertrand'an sonra Rio Baker takip ediyoruz. Yolumuzun üzerinde Confluencia Río Baker diye bir bakış noktası var iki nehrin birleştiği yer, burayı ziyaret etmiyoruz ama bunun ilerisinde dinlenme noktasında denk geldiğimiz manzara bizi kendine daha da çekiyor ve burada biraz dinleniyoruz. İleride bir köprü geçeceğiz onun inişi ve çıkışı beni tedirgin ediyor ama ben bir kaç dakikalığına kendimi manzaraya kaptiriyorum. Yolun ve nehrin ilerleyişi neredeyse ayni, nehir turkuaz, yol beyaza yakin buram buram temiz ve saf duygularla dağların doruklarında ki karlara dalıyorum. Burda kutuplara yaklaştıkça karlar dağlara az yükseltilde tutunabiliyor. Bin metreye varmadan buzullarla, karlı dağ tepecikleriyle karşılaşabiliyorsunuz. Hele ki yaz mevsiminde yolculuk yapıyorsaniz caratera austral rotasını güney bölgesinde dağların manzaralari karlarıyla hep sizi kendisine çekecektir. Yolun sonlarına doğru cochrane`i sehre girmeden görebileceğimiz bir manzaradan izlediğimde birden fark ediyorum her yer kuşburnu. Rosa mosqueta diyorlar, bunun reçeli burda biraz acı oluyor ondan fazlaca şekerle tadını öldürüyorlar turkiyede ki gibi eksimsi bir tadi yok. Ama her yerde var, pitrak gibi tepeleri sarmış ve doğal olarak burda yetiştiğini düşünüyorum.

Cochrane girmek üzereyiz, şehri daha uzaktan görür görmez burda uzun bir süre kalabiliriz ama nolur rio tranqilo kadar olmasın diye mızmızlanıyorum. Yerleşik hayata geçmek ve yola dönmek bazen ciddi anlamda zahmetli olabiliyor benim icin. Dilerim bu sefer yola dönmek bir önceki kadar zor olmaz. YanıtlaYönlendir