PUERTO RİOTRANQİLO & RİO LEONES.

PUERTO RİO TRANQİLO & RİO LEONES.

Pandemi sonrasi yolda bir bisikletliye denk gelmek ve Caratera Austral rotasinda bisiklet kültürüne saygı duyduğunu hissetmek bana cok daha farklı bir gözle bu rotayı inceleme fırsatı verdi. Puerto Rio Tranqilo’da cok kısa bir zaman cok fazla tecrube edindik desem yeridir. Küçük bir turizim ofisine su hattı döşeyen bir tehsisatciya yardim etmistik ve o da bunun karşılığında bize Capilla Marmol’e botlarla giden turlardan hediye etmisti. Beni hala takas usulu alis verisler daha cok mutlu ediyor nedenini anlamadığım bir sekilde. Güney Amerikanin Arjantin ve Chile sınırı bulunan tek ve kıtanın ikinci büyük gölünde bir mantar şeklini almiş kıyısında girintili çıkıntılı mağaraları bulunan ve rengi cok net turkuaz olan bir doğa harikası.Bu gölün adı General Carrera/Buenos Aires Gölü.Burada cok daha uzun zaman gecirmek isterdim lakin turlarda bazen istediniz esneklikte zamani kullanamiyorsunuz.

İlerlemek istediğimiz rotada yakin bir bölgede sınırdan geçememiz gerekiyor ama sınır kapıları kapalı, görünen o ki biraz zaman kaybetmemiz oyalanmamiz lazim. Bu arada yaklaşık Ocaktan Kasıma kadar aynı ülkedeyiz ve üzerimizden pandemi geçiyor ve hala bitmiş değil. Belgelerle hareket edebiliyoruz ama daha aşı bulunmamış. Vize olarak yasal değiliz tahminimce sınırda bir ceza ödeyip kendimizi yasal hala getirebiliriz diye düşünüyorum. İlerlediğimiz rotada sınır kapıları kapalı nerede, nasıl geçeceksinki. Böyle ara sıra muhabbet ederken evinde kaldığımız Alejandro’ya "iş bulabilir miyiz acaba burlarda" diye sormus bulundum ve macera başladi bizim için. Hayatımda hiç ormanda çalışmamıştım ama ormanın kokusunu da nerede duysam oraya doğru gidesim gelir. Chile'ye ait Aysen eyaletinde Caratera Austral güzergahında belli bölgelerde orman içlerine saklanmış cok düzenli dikili çam ağaçları görebilirsiniz. Bu bölgelerde orman işçiliği ve çam ağacı dikimi, kesimi ve yetiştirilmesi cok yaygin. Öyle ki elinizden hic bir iş gelmiyorsa bir ormanda iş bulmaniz an meselesi. İşin üzücü tarafi bölgenin kolonileştirildiği dönemlerde yeteri kadar toprak bilgisi olmadığından veya göz ardı edildiğinden ki ben bunu daha büyük bir ihtimal olarak görüyorum, çam ağaçlarının bu bölgenin toprak yapısını bozduğu ve minarel zenginliğine zarar verdiği göz ardı ediliyor.Bunu tesadüf eseri Punta Arenasta denk geldiğimiz bir zirai mühendisen öğreniyorum.Lakin yıllardır süregelen bir alışkanlık ve iş alanı olduğu için ve hala bu bölgede insanlar yemeklerini odun ateşinde yaptıkları için çam ağaçları üzerinden ormancılık nasıl geldiyse öyle gidiyor. Sormuş bulunduğum soru ile Alejandro bizi bir arkadaşına yönlendirdi ve bu sayede Ricardo ile tanışmak için yola çıktık. Puerto Rio Tranqilo'ya 30 km mesafede bulunan Rio Leones kıyısında kedisi “don gato” ile yasayan Ricardo ile bir kaç gün sonra tanışmış olduk. “Don Gato” genelde bu bölgede insanların isimsiz kedilerde kullandığı ve toplumsal hiyerarşide sayın veya saygın olarak nitelendirilen “Don” kelimesine ithafen verilen bir isim olduğunu anca Ricardoyla bir ay geçirdikten sonra anladım. Bir kaç gün içinde aslında çatısı bile olmayan nehir manzarali geniş mi geniş bir sahil kumlu banyomuzun, buzullardan gelen temiz mi temiz derede dusşmuzun olduğunu anladık. İlginç olanı tek göz odası olan kulübenin jenaratorle çalışan elektriğine rağmen heralde en son model 4k led, duvar kadar büyük bir televizyonu olmasıydı. Inanilmaz derecede hayati ihtiyaclarin dahi yok olduğu bu yerde Ricardo ve don gato ile heralde bir ay zaman geçirmiştik. Halla televizyonun diger bir afyon aracı olduğunu düşünüyorum. Bu bir ayı detaylı olarak anlatacağım lakin hikayeler biriktirmenin paradan ve degerli esyalardan daha değerli olduğunu bir kez daha anladığım bir tecrübe olmuştu burası benim için. Her hatırladığımda tek başıma bir gülme alıyor beni ve her muhabeti geçtiğinde babamla başlıyoruz gülmeye. Puerto Rio Tranqilo'dan 30 km güneye doğru indiğinizde rio leones kıyısında ormana ayrilan yola doğru ic kisma konuşlanmış bir yer. Burasi calismamiz gereken yere yurume mesafesinde lakin arazi sahibinin evine 15 km civarındaydı, bu bölgeler belirli zamanlarla devletten kiralanarak ormancılık yapılıyor veya proje bazlı odun üretim bölgeleri olarak kullanılıyor. Temizlenip tekrar çam ekiliyor veya düzenli bir sekilde tam temizlenmeden devamlı uretim bölgesi olarak kullanılıyor.Bu bölgede yüz yıllardır bu tipte yetişmeyen bir çam agacini verimi yüksek olması nedeniyle üretim fabrikası haline getirmek modern dünyanın ihtiyaçlarına pek de akıllıca bir sonuç sunuyor. Aynı zamanda bu net bir şekilde o bölgedeki toprağın ölümü demek. Az sayıda merkez köylerden veya kasabalardan uzakta yasayan arazi saipleri inanılmaz genişlikte arazileri cok uygun fiyatlara devletten işletme karşılığı alabiliyorlar, gözümüzle görmekle yetinmeyip bizzat yaşadığımız bizi huzursuz eden asıl problem doğaya yapılan katliamdan da öte ormancılık işinin en ilkel sekilde yapilmasi. Cok az sayida insan ve makinanın olduğu bölgelerde daha doğrusu makinaların yol olmadığı için giremediği yerlerde sadece bir odun kesme makinasıyla ormanlarda dolaşan insanlara denk gelmek çok da şaşırtıcı değil. Sabahları ormana giriyoruz ve 3 saat çalışıp yemeğe dönüyoruz ve bir saat dinlendikten sonra 5 saatlik öğle sonrasi kalan işe devam ediyoruz. Yaptığımız kesilmiş ağaçlardan artan dal parçalarını irili ufaklı biraraya getirmek. Daha sonra bunları yok etmek için kışın yaktıklarıni söylediler lakin bu dal yığınları ciddi anlamda cok büyük. Yanında çalışacağımız ve birlikte kalacağımız kişinin adı Ricardo, kendisi ailesiyle uzun yıllar Puerto Nathales sehrinde balıkçılık yapmış ve ailesi ile uzun süren çözülemeyen maddi problemlerden dolayi buraya göç etmiş, aslında turizim döneminde Capilla Marmol'e giden botları kullanalarak yıllık ihtiyacını karşılıyor.Bu pandemi döneminde maddi destek olması için orman işine başlamış ama bir çok kez şahit olduğum gibi odun kesme makinasını bile kullanmakta zorlanıyordu. Yani ona gore bir iş değildi ve onun fiziğine göre helle hiç değildi. Sabah kahvaltısını Mate ile yapıyor, öğle yemeğini varsa bir kac parca ekmek ve yemek, aksam yemeğini de Mate ile yaparak günü kapatiyordu. Bence net bir sekilde dizilere, mate ve kedisine bağımlıydı diyebilirim. Bir ay boyunca kaldığımız bu yerde, elektrik ve su tesisatı kurulu değildi. Banyo yoktu ve mutfak sadece bir odun sobasindan ibaretti. Su için buzullardan gelen derenin suyunu, banyo içinse koskocaman bir ormanı kullanıyorduk.Buada bu inanılmaz şartlarda yaşarken aslında bir çok ormancının bu durumda hayata kalmaya çalıştığını öğrenince inanılmaz bir yokluk hissettim bu bölgedeki insanların hayatına dair. Düşünsenize hayalini kurabileceginiz doğal güzelliklerle donatılmış bir bölgenin içinde tarif edilemez sorunlarla yaşam savaşı veren insanlar için elektriğin olmamasi su tehsisatinin olmamasi çok normal ve internet bir lüks qgibi geliyor. Bunun sadece bu bolge icin değil özellikle güney amerikanin bir cok bölgesi için söyleyebilirim. Ayrıca dünyanın bir çok yeri için insanin modernleşme sürecinde yanlış tercihlerle şekillenmiş standartlardan kaynaklandığını da ayrı bir yere koymak lazım. Artık yavaş yavaş ayrılık vaktimiz geliyordu çünkü benim dayanma kapasitem dolmuştu, bizden yeteri kadar istifade edildiğinde kannat getirmiş ve yolu gözüme dikmiştim. Sadece beklediğimiz bir yol arkadaşımız vardi. Gonzalo ile şans eseri denk gelip başladığımız bu Caratera Austral yolculuğunun bundan sonraki kısmını birlikte devam edecektik. Kim bilir belki yeni yol arkadaşlarına da denk gelebilirdik yolda.